Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ανέπτυξαν ένα μοναδικό ημερολογιακό σύστημα που βασιζόταν στον ηλιακό κύκλο, διαφοροποιούμενοι από τα περισσότερα άλλα πολιτισμικά συστήματα που χρησιμοποιούσαν σεληνιακά ημερολόγια. Το ηλιακό ημερολόγιο των Αιγυπτίων περιλάμβανε 365 ημέρες, χωρισμένες σε 12 μήνες των 30 ημερών, με πέντε επιπλέον ημέρες στο τέλος του έτους.
Αρχικά, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ένα σεληνιακό ημερολόγιο, το οποίο ρύθμιζαν με τη βοήθεια ενός αστρικού ημερολογίου, βασισμένου στην εποχική εμφάνιση του άστρου Σείριου (Σώθις). Ωστόσο, η ασυμβατότητα μεταξύ του σεληνιακού και του ηλιακού έτους δημιούργησε προβλήματα. Για να τα αντιμετωπίσουν, οι Αιγύπτιοι επινόησαν ένα πολιτικό έτος 365 ημερών, το οποίο δεν εξαρτιόταν πλέον από τις φάσεις της σελήνης ή τις εποχικές αλλαγές του Νείλου.
Το πολιτικό ημερολόγιο χρησιμοποιήθηκε κυρίως για διοικητικούς και κυβερνητικούς σκοπούς, ενώ το σεληνιακό ημερολόγιο συνέχισε να ρυθμίζει τις θρησκευτικές τελετές και την καθημερινή ζωή. Με την πάροδο του χρόνου, η διαφορά μεταξύ των δύο ημερολογίων έγινε εμφανής, καθώς το πολιτικό έτος ήταν περίπου ένα τέταρτο της ημέρας μικρότερο από το ηλιακό έτος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάθε τέσσερα χρόνια να χάνεται μία ημέρα, και μετά από 1.460 χρόνια, τα δύο ημερολόγια να ευθυγραμμίζονται ξανά, δημιουργώντας τον λεγόμενο Σωθικό κύκλο.
Για να διατηρήσουν τη συνοχή μεταξύ των ημερολογίων, οι Αιγύπτιοι εισήγαγαν ένα δεύτερο σεληνιακό ημερολόγιο βασισμένο στο πολιτικό έτος, το οποίο χρησιμοποιούσαν για τον καθορισμό των θρησκευτικών εορτών. Αυτό το ημερολόγιο ήταν σχηματικό και τεχνητό, και κάθε φορά που η πρώτη ημέρα του σεληνιακού έτους προηγούνταν της πρώτης ημέρας του πολιτικού έτους, προσέθεταν έναν μήνα. Αργότερα, εισήγαγαν έναν κύκλο 25 ετών για την ενσωμάτωση των επιπλέον μηνών.
Η καινοτομία των Αιγυπτίων στην ανάπτυξη του ηλιακού ημερολογίου αποτέλεσε σημαντικό βήμα στην ιστορία της χρονομέτρησης, επηρεάζοντας μελλοντικά ημερολογιακά συστήματα και προσφέροντας ένα πρότυπο για την ακριβή μέτρηση του χρόνου.